Dwa dni po rozwodzie dom kobiety stanął w płomieniach

Dwa dni po rozwodzie dom kobiety stanął w płomieniach

Niecałe 48 godzin po tym, jak sędzia stanął po stronie maltretowanej żony i dał jej rozwód z prawem zamieszkania w domu, który niegdyś dzieliła z mężem, dom – w którym mieszkała – spłonął do fundamentów.

Trzeciego grudnia do domu Natashy Bourdon położonym w północno-zachodniej części miasta Nolan Hill, według nieoficjalnych informacji, ktoś najprawdopodobniej wrzucił dwie butelki z koktajlem Mołotowa. Niedługo potem domu już nie było.

Jej historia ilustruje niebezpieczeństwa, na jakie narażeni są niektórzy małżonkowie, kiedy próbują opuścić związek oparty na przemocy.

– Wokół przemocy domowej jest tyle piętna i wstydu – mówi Danusia Bourdon, siostra Nataszy – Dlatego tak dobrze się rozwija, ponieważ są to sprawy najczęściej trzymane w ukryciu. Wiem, że moja siostra czuje się upokorzona. Jest teraz bardzo silną, niezależną kobietą i nie może pojąć, jak to możliwe, że znalazła się w takim związku.

42 letni mąż Natashy, Trevor Deitz znalazł się w maju w więzieniu za brutalny atak na swoją żonę, który miał miejsce sześć miesięcy wcześniej. Groził, że ją zabije, dusił ją do nieprzytomności i złamał nadgarstek. Kiedy Deitz był za kratkami, jej siostra powiedziała, że ​​41-letnia Bourdon czuła się na tyle bezpiecznie, by rozpocząć postępowanie rozwodowe.

1 grudnia prawnicy pary pojawili się w sądzie. Deitz chciał wybrać agenta sprzedaży nieruchomości, który miał sprzedać ich dom i wynegocjować cenę sprzedaży. Chciał również, aby Bourdon się wyprowadziła, by przyszły nabywca mógł się niezwłocznie wprowadzić.

Jednak sędzia Jim Eamon stanął po stronie Bourdon ustalając cenę sprzedaży domu, wybierając dla niej innego agenta real estate i pozwolił jej dalej mieszkać w domu do czasu sprzedaży nieruchomości. Deitz został również zobowiązany do spłaty rat kredytu hipotecznego do czasu sprzedaży domu.

We wczesnych godzinach rannych 3 grudnia, niecałe dwa dni po orzeczeniu sędziego, dom skłóconej pary został podpalony. Pożar, poza celem ataku zniszczył dwa sąsiednie domy i spowodował poważne uszkodzenia dwóch innych.

Policja w Calgary potwierdza, że ​​pożar jest uważany za podejrzany, ale ponieważ jest on objęty aktywnym dochodzeniem, funkcjonariusze nie mogą oficjalnie potwierdzić jego przyczyny i czy całe zajście ma charakter konfliktu rodzinnego. Nie powiedzieli też, czy zidentyfikowali podejrzanego.

Mimo to jednostka ds. przemocy domowej w policji miasta Calgary współpracuje z panią Bourdon „nad zapewnieniem odpowiedniego planu bezpieczeństwa”.

Rodzina Natashy założyła stronę GoFundMe zatytułowaną „A Home Destroyed by Abuse and Arson” (dom zniszczony przez nadużycie i podpalenie), która zbiera fundusze na jego odbudowę.

Dokumenty sądowe pokazują, że Deitz ma długą historię kryminalną, obejmującą całe jego dorosłe życie, z powiązaniami z przestępczością zorganizowaną.

Kiedy po raz pierwszy spotkał się z Natashą był miły i kochający. Jej dziadkowie nazywali go nawet „łagodnym olbrzymem”. Jej rodzina powiedziała, że ​​w końcu zaczęli dostrzegać niepokojące znaki: Deitz próbował skrupulatnie kontrolować z kim żona spędzała czas, nie pozwalając jej widzieć matki i siostry.

Natasha stał się nerwowa i straciła pewność siebie, bardzo schudła.

– Wydawało się, że gaśnie w niej światło – mówi jej siostra – Deitz zraniłby ją, a potem przeprosił; uderzył ją, a potem obiecał, że to się nigdy nie powtórzy.

Miał trudne dzieciństwo i Natasha nie chciała znaleźć się na długiej liście tych, którzy go zostawili.

– To była jakaś dwoistość. Potrafił być dobry, czuły, delikatny i kochał ją… ale też zmieniał się w potwora, którym mógł być – mówi Danusia.

W październiku 2019 roku Bourdon planowała opuścić męża. Próbowała już wcześniej, ale tym razem wynajęła od listopada mieszkanie.

Na myśl o odejściu żony Deitz wpadł we wściekłość.

Szczegóły ataku Deitza na Natashę pochodzą z uzgodnionego zestawienia faktów złożonego w maju w sądzie, w ramach jego przyznania się do winy.

W noc ataku Deitz zamknął okna w całym domu, aby sąsiedzi nie słyszeli krzyków żony.

Bourdon spała w pokoju gościnnym, kiedy Deitz ją zaatakował. Krzyczał, że prędzej ją zabije niż pozwoli by go opuściła. Podczas ataku dusił żonę do nieprzytomności, złamał jej nadgarstek i wielokrotnie uderzał ją pięścią w twarz.

Kiedy w końcu przerwał, by skorzystać z toalety, Natasha skorzystała z okazji, aby zadzwonić pod numer 911 z telefonu komórkowego, który ukrywała w tylniej kieszeni spodni od piżamy. Szepnęła, żeby policja przyszła i szybko się rozłączyła, mając nadzieję, że pojawią się funkcjonariusze.

Przybyli w ciągu kilku minut.

Deitz był w zasięgu słuchu, więc Bourdon powiedziała im, że wszystko jest w porządku. Ale płakała i kręciła głową, więc funkcjonariusze odciągnęli ją na bok, skłonili do zeznań i aresztowali jej męża.

Policjanci przeszukali dom i znaleźli półautomatyczną broń palną, amunicję i narkotyki.

Deitz miał stanąć przed sądem z 12 zarzutami, ale zanim to się stało, Bourdon, która była przerażona myślą, że będzie musiała zeznawać przeciwko własnemu mężowi, za namową prawników podpisała ugodę.

W połowie procesu Deitz przyznał się do ośmiu wykroczeń, w tym napaści i został skazany na dodatkowe dwa lata więzienia, które zostały doliczone do wyroku, który już odsiadywał i został warunkowo zwolniony.

Jak wyjdzie z więzienia będzie przez trzy lata na wolności w zawieszeniu. Jednym z warunków będzie kontynuacja całkowitego i bezwzględnego zakazu kontaktów z byłą żoną.

Rodzina Natashy twierdzi, że ​​ mimo to Deitz nadal się z nią kontaktował przez swoich przyjaciół, którzy usiłowali rozmawiać z nią w jego imieniu. Jej siostra uważa, że kobiety pozostające w niebezpiecznych związkach powinny zwracać uwagę na znaki ostrzegawcze, takie jak kontrolowanie zachowania, izolacja od przyjaciół i rodziny oraz wszelkie formy przemocy fizycznej.

– Kiedy uderza po raz pierwszy, nikt nie myśli sobie – mówi Danusia i namawia kobiety w podobnych sytuacjach, aby zadzwoniły na infolinię, porozmawiały z członkiem rodziny i wyszły ze związku zanim będzie za późno.

– Natasza zawsze mówi: „Widziałem czerwone światła ostrzegawcze i zamiast słuchać tych ostrzeżeń biegałam po mieście malując je na zielono” – opowiada jej siostra – Większość kobiet nie myśli, że jeśli nie zdecydują się na odejście, to skończy się na tym, że zostaną poważnie zranione… albo może to kosztować nawet ich życie. W każdej brutalnej sytuacji, w której się znajdują może się to zdarzyć i tak się często dzieje.