Dlaczego O’Toole musiał odejść?
Dlaczego O’Toole musiał odejść?
Odwołanie Erina O’Toole’a z funkcji lidera Partii Konserwatywnej wywołało falę komentarzy w kanadyjskich mediach, które usiłują przeanalizować przyczyny porażki tego polityka.
O’Toole spotkał się z falą krytyki ze strony swoich kolegów za zmianę stanowiska partii w sprawie opodatkowania emisji dwutlenku węgla, zrównoważonych budżetów i broni palnej „w stylu szturmowym” podczas kampanii wyborczej – twierdzą komentatorzy.
Zbyt liberalny
Posłowie anty-O’Toole byli również sfrustrowani jego decyzją o kandydowaniu jako „prawdziwy niebieski” konserwatysta w wyścigu o przywództwo partii tylko po to, by przesunąć partię do centrum, gdy pełnił swoją funkcję. Tym samym Konserwatyści w praktyce przestali się odróżniać od Liberałów.
Niektórzy posłowie byli również rozczarowani raportem powyborczym opublikowanym w zeszłym tygodniu, który obarczał odpowiedzialnością za wiele niepowodzeń kampanii w 2021 roku kadrę kierowniczą – a nie osobiście O’Toole’a. Źródła partyjne mówiły dziennikarzom, że czuły, że nie wziął na siebie wystarczającej odpowiedzialności za rozczarowujący wynik. Ostatecznie wystarczająca liczba posłów uznała to za podstawę jego dymisji.
Ostrzeżenie, jakie w ostatniej chwili wystosował O’Toole – że głosowanie przeciwko niemu i jego wizji umiarkowanego kanadyjskiego konserwatyzmu postawi partię na złej drodze nie zmobilizowało wystarczającej liczby posłów do odrzucenia votum nieufności postawionego przez część posłów.
Garnett Genuis, jeden z deputowanych, który prowadził walkę z O’Toole nie komentował wyników głosowania.
Na początku tego tygodnia Genuis zaatakował O’Toole’a i jego personel, oskarżając ich o kłamstwo na temat jego kartoteki, co miało na celu stłumienia buntu klubu wyborczego.
Genuis powiedział w środę przed głosowaniem, że usunięcie O’Toole’a daje partii „okazję do zebrania się i posuwania się naprzód jako partia konserwatywna, która jest zjednoczona i skoncentrowana”.
Podczas gdy prowadził kampanię za odwołaniem O’Toole’a, Genuis stwierdził, że „absolutnie nie” jest zainteresowany startem w jego miejsce.
W oświadczeniu po głosowaniu Matt Jeneroux, poseł z Edmonton, który również poparł ruch zwalniający O’Toole, powiedział, że partia potrzebuje lidera, który „wyraźnie odzwierciedla nasze wartości”.
Jeneroux, polityk, który określa się jako społecznie liberalny i konserwatywny pod względem fiskalnym, powiedział, że O’Toole oszukał wyborców zmieniając kurs partii na liberalny.
– Musimy odbudować zaufanie wśród Kanadyjczyków i pokazać im, że jesteśmy silnymi i stabilnymi liderami, którzy są zakorzenieni w naszych wartościach, jednocześnie rozumiejąc, że możemy ewoluować, uczyć się i modernizować naszą partię – powiedział.
Działacze konserwatywni i anty aborcyjni świętowali porażkę O’Toole’a. Jego wysiłki, by przesunąć partię w kwestiach społecznych w kierunku centrum — na przykład stłumił debatę na temat aborcji podczas ostatniej konwencji konserwatywnej — zraziła dużą część działaczy konserwatywnych.
„Fałszywy konserwatysta”
– O’Toole raz po raz zdradzał społecznie konserwatywne podstawy partii swoim poparciem dla aborcji, ideologii LGBT, ucisku i niszczących wolność przeciwników paszportów szczepionkowych – powiedział Jeff Gunnarson, przewodniczący Campaign Life Coalition – Najwyższy czas, aby ten fałszywy konserwatysta dostał został wykopany.
Konserwatywny poseł Eric Duncan, sojusznik O’Toole’a i sekretarz klubu w partii, podziękował ustępującemu przywódcy za jego służbę, jednocześnie wzywając członków do „zjednoczenia się” i „skupienia się na pokonaniu Liberałów w następnych wyborach”.
– Wyścig o przywództwo może być procesem jednoczącym. Możemy być zjednoczeni. Musimy iść na tej samej stronie i musimy iść w tym samym kierunku i jestem przekonany, że istnieje silna chęć, aby to zrobić – powiedział.
Poseł z Ontario Michael Barrett, powiernik O’Toole i członek jego zespołu kierowniczego, powiedział, że ustępujący przywódca robił wszystko, co mógł, aby poprowadzić partię w niepewnych czasach.
Barrett powiedział, że O’Toole kierował partią przez mniej niż rok, kiedy Trudeau zarządził przedterminowe wybory jesienią ubiegłego roku, co dało mu niewiele czasu na właściwe przedstawienie się wyborcom i rzucenie wyzwania Trudeau o władzę.
– Ciężko było być liderem opozycji – powiedział Barrett – Teraz chcę się tylko upewnić, że nasza partia wybierze lidera, który da nam najlepszą okazję do zastąpienia zmęczonego i skorumpowanego rządu liberalnego.
“Nowy” zdobędzie serca Kanadyjczyków?
W swojej wypowiedzi dla CBC Power & Politics , Batherson, przewodniczący partii, powiedział, że rozumie, iż istnieje pilna potrzeba szybkiego ustanowienia nowego lidera.
Zapytany, czy obawia się, że rozpoczęcie trzeciego wyścigu o przywództwo w ciągu zaledwie pięciu lat nadwyręży finansowe i ludzkie zasoby partii Batherson odparł, że partia ma duże zasoby i mocne fundamenty.
– Mam nadzieję, że trzeci stały przywódca oczaruje wyborców – powiedział – Dobrą rzeczą jest to, że mamy już w tym (przeprowadzaniu wyborów w partii) doświadczenie.
Konserwatywny poseł Mark Strahl, który był w konflikcie z O’Toole’em, kiedy był na szczycie, powiedział, że klub ma nadzieję, że jesienią pojawi się nowy stały lider.
– Nie sądzę, aby w partii było jakiekolwiek pragnienie przeciągającego się procesu. Myślę, że biorąc pod uwagę mniejszościowy charakter Parlamentu, chcemy jak najszybciej pokazać tę nową twarz Kanadyjczykom – powiedział – Zjednoczymy się, aby przekazać solidne konserwatywne przesłanie Kanadyjczykom.