Przyczyny stwardnienia tętnic

Przyczyny stwardnienia tętnic

Choroby naczyniowe dotyczące mózgu, serca, nerek, innych ważnych dla życia narządów oraz kończyn stanowią główną przyczynę zachorowalności i umieralności w Kanadzie i Stanach Zjednoczonych.

W ostatnim roku spowodowały one dobrze ponad milion zgonów w Ameryce, co stanowi dwukrotnie więcej niż z powodu raka i ponad 10 razy więcej niż wskutek wypadków.
Między 34 a 44 rokiem życia umieralność z powodu choroby wieńcowej wśród mężczyzn rasy białej jest ponad 6 razy większa niż wśród kobiet rasy białej. Z nieznanych przyczyn w populacjach innych niż biała zależność umieralności od płci jest mniej drastyczna.
Miażdżyca jest najbardziej powszechną i poważną chorobą naczyniową. Jest to rodzaj stwardnienia tętnic dotyczący średnich i dużych tętnic, który charakteryzuje się ogniskowym śródściennym zgrubieniem, pod błoną wewnętrzną, które wpukla się do wewnątrz światła tętnicy i w swej najcięższej postaci powoduje niedrożność naczynia.

Częstość występowania klinicznych objawów miażdżycy wzrasta u kobiet po menopauzie i zaczyna zbliżać się do obserwowanych u mężczyzn w porównywalnym wieku.
Jak powstaje tzw. blaszka miażdżycowa
Blaszka miażdżycowa stanowi nagromadzenie wewnątrz- i zewnątrzkomórkowych lipidów, komórek mięśni gładkich, tkanki łącznej i innych związków. Najwcześniej wykrywalną zmianą miażdżycową jest pasmo tłuszczowe, które przekształca się następnie w blaszkę włóknistą, złożoną z komórek mięśni gładkich błony wewnętrznej, otoczonych tkanką łączną oraz lipidami (tłuszczami). Blaszka miażdżycowa może wzrastać powoli w ciągu lat i spowodować znaczne zwężenie lub całkowitą niedrożność tętnicy. Z czasem blaszka wapnieje. Niektóre blaszki są stabilne, lecz inne, szczególnie te bogate w lipidy oraz komórki zapalne (np. makrofagi) i pokryte włóknistą osłonką, mogą wykazywać szczelinowate pęknięcia lub rozerwania, co prowadzi do kontaktu jej zawartości z przepływającą krwią. Rozerwana blaszka pobudza powstawanie zakrzepu, który może spowodować zator, szybko zamknąć światło, wywołując zawał serca lub ostry zespół wieńcowy albo stopniowo inkorporować do blaszki, przyczyniając się do jej stopniowego wzrostu.

Czynniki ryzyka
Do głównych czynników ryzyka miażdżycy nie poddających się modyfikacji należą: wiek, płeć męska, rodzinne występowanie przedwczesnej miażdżycy. Wyniki dotychczasowych badań wskazują, że brak aktywności fizycznej jest związany z chorobą niedokrwienną serca. Choroba ta jest obarczona ogromną liczbą czynników ryzyka, z których najważniejszymi są: wysokie stężenie cholesterolu krwi, szczególnie zaś wysokie (powyżej 3.4 mM lub 130mg%) stężenie cholesterolu LDL, zawartego w lipoproteidach o małej gęstości, niskie zaś (poniżej 0.9 mM lub 35mg%) stężenie cholesterolu HDL, zawartego w lipoproteidach o dużej gęstości. Ta zależność jest wyraźnie liniowa. Do głównych przyczyn obniżenia HDL należą; palenie papierosów, otyłość, brak aktywności, androgeny i steroidy anaboliczne, beta-blokery, hipertrójglicerydemia i czynniki genetyczne. Na stężenie cholesterolu i częstość występowania choroby wieńcowej wpływają czynniki środowiskowe (w tym dieta).

Palenie papierosów jest bardzo ważnym czynnikiem ryzyka. W krajach cywilizowanych (a więc w Kanadzie i Ameryce) liczba nowych przypadków choroby wieńcowej wywołanych z tej przyczyny spadła przede wszystkim w populacji mężczyzn, podczas gdy wśród kobiet takiego spadku nie odnotowano. Jedną z ważnych przyczyn tego zjawiska jest fakt rosnącego w populacji kobiet nałogu papierosów. Palenie jest szczególnie szkodliwe u osób z dodatkowymi czynnikami ryzyka chorób sercowo-naczyniowych. Podobnie dzieje się z paleniem biernym. Palenie papierosów obniża HDL, podwyższa LDL i zwiększa stężenie tlenku węgla we krwi (co może wywołać niedotlenienie śródbłonka), sprzyja skurczeniu naczyń i tak już zwężonych przez miażdżycę.
Kolejnym ważnym czynnikiem przyspieszającym rozwój choroby wieńcowej jest nadciśnienie tętnicze. Skuteczne leczenie nadciśnienia metodami naturalnymi, ( które rzeczywiście są w stanie leczyć, nie zaś syntetyczno chemicznymi, farmakologicznymi preparatami, które jedynie ograniczają, blokują pracę serca, zaś w rzeczywistości niczego nie leczą) – znacząco zmniejsza śmiertelność w chorobie wieńcowej.

Zarówno cukrzyca insulino zależna, jak i cukrzyca insulino niezależna (typ II) wiążą się z wcześniejszym rozwojem zmian miażdżycowych jako wynik rozległych zaburzeń metabolicznych.
Otyłość, zwłaszcza brzuszna u mężczyzn, stanowi według niektórych doniesień niezależny czynnik ryzyka chorób naczyniowych. Nadmiar glicerydów jest powszechnie związany z otyłością, cukrzycą i insulino opornością i wydaje się być niezależnym czynnikiem ryzyka u osób z niskim stężeniem LDL, lub HDL, nie będących w wieku podeszłym. Nie wszystkie podwyższenia trójglicerydów ( powyżej 2.3 mM) są szkodliwe. Małe, bardziej gęste, o bardzo niskim ciężarze cząsteczki lipoprotein niosą ze sobą większe ryzyko.
Podwyższone stężenie homocysteiny, związane z uwarunkowanym genetycznie zaburzeniem jej metabolizmu, może spowodować uszkodzenie śródbłonka naczyń, co sprzyja rozwijaniu się w nich zmian miażdżycowych.

Ostatnie badania nad miażdżycą
Wskazują one na to, że istotne znaczenie w rozwoju choroby wieńcowej mogą mieć niektóre drobnoustroje, np. infekcja Chlamydią płuc lub wirusami może odgrywać pewną rolę w uszkodzeniu śródbłonka i w przewlekłym zapaleniu śródbłonka, które może prowadzić do miażdżycy.
Miażdżyca ma przebieg bezobjawowy do czasu rozwinięcia się krytycznego zwężenia, zakrzepu, tętniaka lub zatoru. Do początkowych objawów klinicznych należy niemożność zwiększenia przepływu krwi przez zajęty obszar w odpowiedzi na zapotrzebowanie (np. wysiłkowe bóle dławicowe, chromanie przestankowe). Objawy podmiotowe i przedmiotowe zazwyczaj rozwijają się stopniowo, w miarę jak zmiana miażdżycowa powoli zwęża światło naczynia. Gdy jednak nastąpi nagłe zamknięcie dużej tętnicy, wtedy objawy mogą być dramatyczne.
Najskuteczniejszym sposobem zapobiegania sercowo-naczyniowym i naczyniowo-mózgowym powikłaniom miażdżycy i zakarzepicy tętniczej jest prewencja samej miażdżycy.
Pisałem już o tym wielokrotnie i w dalszym ciągu świat medyczny w układzie konwencjonalnym i alternatywnej medycyny naturalnej uważa, że najlepszym leczeniem jest zapobieganie miażdżycy. A jest to możliwe i osiągalne, zwłaszcza jeżeli jednocześnie usuniemy czynniki zwiększonego ryzyka.

W przypadku istniejącej już miażdżycy tętnic lub w pewnych przypadkach niemiażdżycowego ich stwardnienia możliwe jest zastosowanie skutecznego postępowania terapeutycznego, przy użyciu preparatów oczyszczających „koryto” krwi czynnikami chelatyzującymi, przeciwutleniaczmi, neutralizatorami homocysteiny, dostępnymi w praktyce medycyny.

Dr. T. Szczesny Andrews, Ph.D. studiował nauki medyczne w Polsce. Specjalizuje się od ponad 30 lat w Tradycyjnej Chińskiej Medycynie, której tajniki zgłębiał w czasie kolejnych lat pracy w Afryce, Chinach i Korei. Stosuje również sprawdzone i naukowo udokumentowane metody Dietetycznej Korekty Żywienia, pracował naukowo na Uniwersytetach w Warszawie i Montrealu. Jest autorem wielu prac naukowych.
Osoby zainteresowane powyższą tematyką zapraszam do konsultacji,
Tel. 416 804-3934
w Mississauga.