Niełatwe sprawy
Niełatwe sprawy
Niedawno miały miejsce dwie ciekawe sprawy podatkowe w French Court of Quebec…
„Gendron vs QRA, 2021 QCCQ 3575”, „Estrela vs. QRA 2021 QCCQ 4626” oraz równie ciekawa sprawa z roku 2012: „Les Pro-Poseurs Inc oraz Claude Sequin vs. HMQ (2012 FCA 200)”. Decyzje sędziów w tych trzech sprawach oparły się na istnieniu (lub jej braku) właściwej dokumentacji (ewidencja!).
I. Zwrot pożyczki do korporacji
W pierwszej pan Gendron został opodatkowany od rzekomego dochodu $303,360, który otrzymał ze swojej korporacji jako zwrot funduszy, którymi zasilił korporację. Zwrot funduszy z korporacji agencja potraktowała jako dochód podatnika na podstawie paragrafu 15(2) Income Tax Act (ITA), ponieważ, według agencji, pożyczka nie była spłacona do końca następnego roku po jej wzięciu.
Sąd, w przeciwieństwie do agencji, zaakceptował dokumentację podatnika, która składała się z listy wpłat do korporacji popartej wyciągami z własnego konta bankowego. W efekcie naliczony dochód, podatek od tego fikcyjnego dochodu oraz kary i odsetki zostały przez sąd anulowane.
Agencja, niestety, jest również znana z tego, że potrafi odrzucić nawet najbardziej wiarygodną dokumentację, bo może tak zrobić całkowicie bezkarnie. A agent może nawet dostać premię za wysokie opodatkowanie niewinnego podatnika.
II. Machlojki rodziców
W podobnej sprawie polegającej na opodatkowaniu pieniędzy wybranych przez właściciela z korporacji, tym razem agencja podliczyła i opodatkowała prezydenta firmy na kwotę ponad $400,000 dodatkowego dochodu plus oczywiście kary i odsetki. Korporacja, jak również rodzice prezydenta wcześniej mieli na sumieniu oszustwo podatkowe polegające na “invoice of convenience” czyli mówiąc inaczej – zaplątani byli w lewe faktury. Tego typu oszustwo polega na podpieraniu się lewymi fakturami, aby obniżyć dochód/podatki i wyrwać z rządu podatek GST/HST. Na ten temat więcej w dalszej części artykułu.
Pomimo tego, że podatnik figurował w rejestrze jako prezydent i udziałowiec korporacji, sąd uznał go za marionetkę, bowiem czeki były podpisywane przez niego in blanco i nie miał pojęcia co się z nimi działo dalej. A one były wypisywane przez jego ojca i matkę. Ojciec reprezentował korporację w czasie kontroli i był przedstawiony kontrolerom jako de facto administrator, spotykał się z nimi w miejsce syna, etc.
Sąd uniewinnił syna i przesunął zarzuty na ojca, matkę i korporację.
III. “Invoices of convenience” czyli lewe faktury
Inny rodzaj odrzuconych aplikacji o zwroty GST/HST przez agencję CRA oraz Revenue Quebec (RQ), stanowią lewizny w oszustwach zwanych “invoices of accommodation/convenience”. Na przykładzie sprawy Les Pro-Poseurs Inc oraz Claude Sequin vs. HMQ (2012 FCA 200) możemy się zorientować na czym polega oszustwo. Otóż firma udawała, że zatrudniła podwykonawców, którym zapłaciła czekami za rzekomo wykonane usługi lub dostarczenie produktów, poparte rachunkami. W zamian za wystawione czeki, firma otrzymywała z powrotem gotówkę, a na rozliczeniach finansowych odejmowała koszt od dochodu według rachunków i czeków, a ponadto składała aplikacje o zwrot podatku GST/HST, który był dodawany do rachunków.
Agencja zanegowała ITC, odpisy kosztów oraz dodała do dochodu panu Sequin całą gotówkę. Sąd nie był zachwycony faktem, że pan Sequin oraz korporacja nie podparła się wieloma świadkami, którzy uczestniczyli w procederze, a jedynie niezbyt wiarygodnymi. Ponieważ główny świadek nie był wiarygodny, sąd zaakceptował teorię agencji. Ponadto sąd zaakceptował również kalkulacje agencji podatków w latach wcześniejszych, teoretycznie już zamkniętych. Jest to przykład, w którym agencja na podstawie udowodnienia oszustwa w latach bieżących może cofnąć się wstecz poza limit czasowy.
Sąd odrzucił rzekome wydatki, ponieważ rachunki nie spełniały wymogów ETA. Kompania broniła się bezskutecznie argumentując, że na pierwszy rzut oka wszystko z grubsza grało i wymogi ETA były spełnione i że to agencja powinna udowodnić, że zarzucone przestępstwo miało miejsce. Brak niektórych świadków nie powinien być powodem stanowiska sądu, gdy nie można było ich zlokalizować. Również kontrolerzy nie potrafili dotrzeć do osób w zarządach firm.
Firma zarzuciła sędziemu, że podniósł poprzeczkę ewidencji za wysoko. Z kolei sąd zauważył, że świadek, szwagier pana Sequin, pracował bardzo ciężko dla wielu firm, z których żadna nie zgłosiła jego godzin pracy do Commission de la construction du Quebec (CCQ), więc nie wypracował żadnych wakacji oraz składek na emeryturę. W czasie spotkania z agentami, pan Sequin nie umiał wymienić nikogo, kto dla niego pracował. Później przypomniał sobie, że był to… jego szwagier. Ponadto pan Sequin nigdy nie kontaktował się z zarządem firm, których pracownicy rzekomo u niego pracowali.
Ponadto wszystkie czeki wystawione przez firmę były kasowane w punktach wymiany walut, a niektóre były wystawiane na punkty wymiany walut. Świadkowie byli nieprecyzyjni i bardzo niejasno odpowiadali na pytania dotyczące gdzie wykonywali prace, co robili, bowiem rachunki nie podawały szczegółów.
Pomino, że 13 różnych podwykonawców wystawiało rachunki, były one niemal identyczne w formie.
Ponadto sekwencja niektórych rachunków nie pokrywała się z ich numeracją.
Wielu świadków, którzy mogli pomóc sprawie nie było wezwanych do sądu. Sędziowie więc uznali, że podatnicy nie potrafili udowodnić, że oszustwo nie miało miejsca. Skoro podatnicy nie potrafili udowodnić co się stało z pieniędzmi, sędziowie doszli do wniosku, że wziął je pan Sequin na własne potrzeby i dodali je do jego osobistego dochodu.
IV. Zasady ITC
Firma, która wydaje fundusze na związane z biznesem materiały i usługi otrzymuje rachunki do zapłacenia powiększone o GST/HST. Wydatki te powinny być zgodne z działalnością biznesu oraz w granicach rozsądku. Biznes może odzyskać podatek GST/HST zwany Input Tax Credit (ITC), o ile wydatki miały związek z biznesem. Gdy właściciel firmy kupi sobie nową sypialnię do domu to pomimo zapłacenia GST/HST na tym zakupie, nie będzie mógł odzyskać ITC w swojej firmie. System GST/HST polega na tym, że tylko końcowy kupiec w łańcuchu zaopatrzenia płaci podatek GST/HST z własnej kieszeni. Podatnik, który zakupił dla siebie meble do sypialni, jest tym końcowym kupcem obciążonym podatkiem konsumpcyjnym GST/HST.
(i) Ogólne zasady ITC
(a) Należy zarejestrować się do programu GST/HST. Czyli osoba prywatna, nie prowadząca biznesu płaci podatek konsumpcyjny jako ostatnia osoba w łańcuchu zaopatrzenia i nie może go odzyskać.
(b) Osoba zarejestrowana może odzyskać ITC jedynie na wydatkach związanych z biznesem, które są konsumowane w trakcie działalności biznesowej.
(c) Wydatki muszą być w granicach rozsądku zarówno w ilości jak i jakości w relacji do działalności i rodzaju biznesu.
(ii) Wymagana dokumentacja
Paragraf 169 (4) (a) oraz sekcja #3 Input Tax Credit information (GST/HST) Regulations narzucają wymogi dotyczące odzyskiwania ITC na zapłaconym podatku GST/HST.
W zależności od kwoty na rachunku, przepisy rozróżniają wymagania w trzech sytuacjach: transakcja do wysokości $30, pomiędzy $30 i $150 oraz powyżej $150. Excise Tax Act (ETA) precyzuje wymogi dla osoby zarejestrowanej, aby posiadał wystarczającą ewidencję i wymagane informacje. Dla transakcji powyżej $150 rachunek musi zawierać następujące informacje:
1. Nazwa firmy sprzedającej towary/usługi lub jej pośrednika;
2. Data na rachunku;
3. Końcowa kwota opłaconej transakcji lub do zapłacenia;
4. Numer GST/HST sprzedającej firmy;
5. Kwota GST/HST naliczoną na zakupie/usługach na cenach bez GST/HST lub stawce GST/HST, gdy GST/HST jest wliczone w cenie zakupu/usłudze;
6. Jeżeli rachunek dotyczy usługi – nazwę firmy, która korzystała z usługi;
7. Warunki płatności;
8. Wystarczająco dokładny opis przedmiotu transakcji, aby można było ustalić jej przeznaczenie
Bardzo ważne jest dokładne sprawdzenie rachunku, czy zawiera wszystkie niezbędne dane, inaczej można naciąć się na odrzucenie aplikacji o zwrot HST. Spotkałem się kilkakrotnie z sytuacjami, gdy ITC było zakwestionowane przez agencję. Były premier prowincji Ontario zmienił przepisy w roku 2010 dotyczące GST/HST. Do roku 2010, w prowincji Ontario mieliśmy dwa podatki: GST=5% oraz PST=8%. Prowincja naliczała 8% PST na zakupie samochodu oraz 5% GST. Razem 13%. Po harmonizacji podatków GST i PST, która została wcielona w życie 1 lipca 2010, Ontario zaczęło naliczać 13% PST w transakcjach prywatnych. Na przykład, gdy podatnik mający biznes kupił prywatnie używanego trucka to zapłacił 13% do Ministerstwa Transportu, aby go zarejestrować, myśląc, że zapłacił 13% HST. Po złożeniu przez niego rozliczenia HST i po kontroli przez agencję jego rozliczenia HST, “ITC”=13% agencja redukowała do zera. Dlaczego? Bo w urzędzie prowincjonalnym Service Ontario nie jest pobierany podatek federalny HST. Nadto, najważniejszy dokument transakcji, rachunek, nie zawierał numeru GST/HST sprzedającego.
Piotr Z. Chwalisz
M.Sc. TEP
905 821-1888
647 648-6363