Odchudzanie cz. 2
Odchudzanie cz. 2
Już od kilku dobrych lat cyklicznie i regularnie ukazuje się na łamach polskich medialnych periodykow specjalna kolumna poświęcona Medycynie Naturalnej.
Dokończenie z poprzedniego odcinka
A teraz już bardzo obiektywnie i naukowo zastanówmy się czym jest OTYŁOŚĆ Otyłość jest zaburzeniem równowagi (homeostazy) przemiany energetycznej, wywołującym stan znacznego zwiększenia ilości tkanki tłuszczowej. Z tego powodu masa ciała przekracza 120% masy należnej. Dołącza się do tego często wtórne uszkodzenie czynności i struktury poszczególnych narządów lub układów. Jest to więc CHOROBA, która nawet wtedy, kiedy w organizmie o zwiększonej ilości tkanki tłuszczowej nie występują objawy patologiczne, zagraża w miarę przedłużania się jej trwania rozwojem zwyrodnieniowych zmian w wielu narządach. W powstawaniu otyłości bierze udział wiele czynników typu wewnętrznego i zewnętrznego.
U kobiet otyłość jest najczęstsza w wieku późnej dojrzałości i wczesnej starości; u mężczyzn natomiast występuje ona często już w okresie wczesnej dojrzałości, a zapadalność nie wykazuje tak znacznego skoku w okresie późniejszym, jak to się dzieje u kobiet po menopauzie.
Zachowanie się człowieka w zakresie instynktu odżywiania regulowane jest przez ośrodkowy układ nerwowy – ośrodki podwzgórzowe, węcho-mózgowe, układ limbiczny, twór siateczkowaty, jądra migdałowate i korę mózgową. Ośrodki te stale otrzymują bodźce, informujące o stanie odżywienia tkanek, typu psychicznego, nerwowego, hormonalnego i metabolicznego. W ośrodkach nerwowych bodźce te ulegają organizacji i przetworzeniu. Z ośrodków nadawane są odśrodkowe impulsy do mechanizmów bezpośrednio regulujących. Kształtują one uczucie głodu, łaknienia oraz sytości; są też powodem odruchowego (instynktownego) poszukiwania pożywienia.
Zaburzenie czynnościowe lub organiczne tych ośrodków może zmieniać zachowanie się człowieka w zakresie nawyków alimentacji, może drogą mechanizmu psychosomatycznego powodować otyłość. Zmieniają się wtedy pod względem ilościowym warunki zużywania energii z przewagą jej spichrzania i upośledzeniem wydatkowania. Odczyny hormonalne i metaboliczne ulegają zmianom w kierunku asymilacji energii, spichrzania tłuszczów.
Skłonni do otyłości zachowują się przy posiłkach inaczej niż szczupli – wybierają częściej dania mączne, żują szybciej, mniej wahają się w czasie nabierania kęsa i wprowadzania go do ust oraz rzadziej odsuwają od siebie talerz po ostatnim kęsie.
Otyli reagują także zwiększonym, reaktywnym wydzielaniem śliny na podaną potrawę, również wtedy, gdy wiedzą, że nie będą mogli jej zjeść. Możliwe jest wobec tego, że neurofizjologiczne mechanizmy tłumiące apetyt są u nich czynnościowo lub organicznie uszkodzone.
Otyłość może być objawem pierwotnych zaburzeń czynności gruczołów wydzielania wewnętrznego. Jest to rzadka postać wtórnej otyłości. Występuje ona typowo w przebiegu niedoczynności gruczołu tarczowego, choroby Cushinga, chorób nadnerczy, jajników, w zespole przekwitania. Otyłość może być także sygnałem potencjalnej cukrzycy, przebiegającej z zaburzeniami wydzielania insuliny, w tym także z hipoglikemią. Patogeneza i objawy kliniczne są w tych grupach otyłości odmienne. Oczywisty jest wobec tego wniosek, że leczenie otyłości u tych chorych zależy od właściwego rozpoznania tej odmienności i indywidualnego leczenia pierwotnej przyczyny.
W praktyce zbyt często spotyka się prymitywne nastawienie na leczenie wyłącznie deficytem energetycznym.
Tyle na dzisiaj na temat przyczyn otyłości, wkrótce przedstawię Państwu różne metodyki zwalczania otyłości w sposób kontrolowany i bezpieczny.
Osoby zainteresowane tą tematyką, programem odchudzania, testami metabolicznymi i innymi zagadnieniami Medycyny Naturalnej zapraszam do konsultacji.
Osoby zainteresowane powyższą tematyką zapraszam do konsultacji.
Tel. 416 804-3934
w Mississauga.
