Kontrole, zwycięstwa i porażki

Kontrole, zwycięstwa i porażki

Kontrola zagranicznych dokumentów.
Niedawno, drugiego grudnia 2021, Federal Court (Shokouhi vs. MNR, T-1492-20) rozpatrzył ciekawą sprawę dotyczącą procedury, która nosi nazwę request for information (RFI).

Agencja miała życzenie, aby zapoznać się z kopiami kart kretytowych oraz detalami transakcji bankowych, które miały miejsce poza Kanadą w latach 2014-2018. Podatnik, niestety, przegrał stając na stanowisku, ża agencja nie ma prawa wglądu do tych dokumentów, ponieważ RFI nie ma zastosowania do dokumentów zagranicznych.
Sąd bowiem przytoczył armatę podatkową, z której wystrzelił atomowy pocisk w kierunku podatnika, argumentując, że agencja może sprawdzać dokumenty podatnika lub innej osoby posiadającej informacje o podatniku, aby te informacje wylądowały w dokumentacji podatkowej podatnika. Agencja oczekuje, że informacje takie jak „statements of accounts”, zarówno krajowe jak i zagraniczne powinny znajdować się w posiadaniu podatnika i być właściwie zaksięgowane. Stąd agencja może mieć dostęp do tych informacji używając RFI, zwłaszcza w dobie powszechnej cyfryzacji w bankowości i operacji kartami kredytowymi i nie musi się opierać na sekcji 231.6 Income Tax Act, na podstawie której istnieją inne procedury.

Agencja kontroluje
Nastał sezon na kontrole konkretnych transakcji według wybranych kodów na GIFI (General Index of Financial Inormation) na podatku korporacji. Główne uderzenie jest skierowane na „professional fees’.
Klasę 10 na nowe zakupy do kalkulacji CCA (Capital Cost Allowance) oraz wydatki na podróż (travel expenses), jak również advertising and promotion. W tej ostatniej kategorii agencja prosi o kompletną listę wszystkich transakcji oraz kopie faktur oraz rachunków dziesięciu największych wydatków. Obecnie główny nacisk jest na roliczenia kończące się w roku 2019. Czyli jeżeli firma ma koniec roku 31 stycznia 2019, to kontrola obejmuje okres pierwszy luty 2018 do 31 stycznia 2019.
Czego szuka agencja? Przede wszystkim chce ustalić czy jakieś wydatki osobiste zostały zaksięgowane jako biznesowe, a ponadto tylko 50% wydatków na jedzenie, picie i rozrywkę możemy odpisać jako koszty reprezentacyjne (sekcja 67.1 ITA). Ponadto koszty członkostwa w klubie golfowym nie kwalifikują się na odpis niezależnie czy mają cel biznesowy czy nie.

Bookkeeping Engagements
Po 14 grudnia 2021, sekcja 9200 w CPA handbook została wymieniona na nową sekcję. Agencja potwierdziła, że gdy księgowy wykonuje bookkeeping wraz z przygotowaniem rozliczeń podatkowych, ale nie wykonuje kontroli, review lub compilation powinien odpowiedzieć „nie” na oba pytania w części pierwszej na formularzu T2SCH141. CPA planuje ogłosić nową wersję później w roku 2022.

Strata Kapitałowa na długu
W czerwcu 2021, sąd Court of Quebec Beaupre vs. HMQ, 2021 QCCQ 5433) rozpatrzył ważną sprawę czy strata kapitałowa z powodu pożyczki, która nie została spłacona, może stanowić odpis podatkowy? W roku 2009 podatnik sprzedał 50% akcji w korporacji za $270,000 działającej jako sklep z video games, akceptując non-interest-bearing debt jako część zapłaty. W roku 2013 biznes bardzo się zmniejszył z powodu rozwoju gier na internecie. Podatnik zdawał sobie sprawę z sytuacji finansowej firmy, ponieważ miał wgląd w finance firmy i był zdania, że jego pożyczka nie będzie spłacona. Podatnik odpisał w podatkach „capital loss”, jednakże agencja Revenu Quebec nie uznała tego odpisu, na podstawie zarzutu, ze podatnik nie starał się usilnie o uzyskanie zapłaty. Jego próby nie były wystarczające w oczach agencji.

Podatnik wygrywa
Sąd uznał, że czynnik starania się o spłatę pożyczki nie był najistotniejszy. Sąd zauważył, że podatnik współpracował z kupcem i pożyczkobiorcą, ponieważ wypisywał czeki na jego płace. Wiedział, że pożyczkowbiorca miał duże długi i nie posiadał gotówki i środków finansowych lub majątku trwałego.
Wiedział też o tym, że pożyczkobiorca wykonał konsultacje z trustee in bankruptcy. Pożyczkobiorca potwierdził w sądzie te fakty. Sąd stwierdził, że pomimo braku udokumentowanej biedy u pożyczkobiorcy jednakże jego świadectwo o braku możliwości spłaty długu zostało uznane i że dług rzeczywiście nie miał szans, aby został spłacony. Stąd strata kapitałowa została zatwierdzona przez sąd.

Odpowiedzialność dyrektora firmy
W pażdzierniku 2021 francuski sąd Court of Quebec Marrache vs. QRA 2021 QCOO 10252) rozpatrzył sprawę i podjął decyzję odnośnie osobistej odpowiedzialności dyrektora firmy za niezapłacony podatek QST oraz składki z tytuły płac za lata 2014 i 2015. Jak widać po datach, sprawy w urzędzie podatkowym mają tendencję trwania przez wiele lat dostarczając urzędnikom wiele wypłat wynagrodzeń, a przy okazji spędzając sens z oczu podatnikowi.
W roku 2014 podatnik miał zdiagnowanego raka i jego zdrowie zaczęło upadać z ogromną prędkością. Prowadzący lekarz doradził, aby podatnik zorganizował sobie swoje sprawy odpowiednio. Podatnik przekazał zarządzanie restauracją swojej żonie (W). Żona prowadziła inny biznes i była w temacie rozliczeń płac oraz QST. Żona popełniła szereg pomyłek w kalkulacji składek i nie zapłaciła całej należnej kwoty z powodu trudności finansowych firmy. Żona nie poinformowała podatnika o problemach, aby nie dodawać jemu stresu z powodu przebytej operacji oraz głebokiej depresji. Dopiero w lipcu i sierpniu 2015 podatnik został oinformowany przez żonę o kłopotach w restauracjii i natychmiast zdecydował, aby zamknąć biznes.

Podatnik wygrywa i przegrywa
Pytanie, które zostało postawione przed sądem dotyczyło osobistej odpowiedzialności dyrektora. Jego obroną był koncept „due diligence” czyli, że wykonał właściwe kroki w celu wywiązania się z odpowiedzialności osobistej. Według prawa dyrektor firmy może odpowiadać osobiście za niezapłacone składki z tytułu płac oraz podatku QST. Jego jedną z możliwych obron jest wykazanie, że wywiązał się z tego obowiązku. Sąd uznał, że podatnik wykonał właściwe kroki, aby zapobiec niezapłaceniu podatków w roku 2015. Sąd stwierdził, że podatnik podjął właściwą decyzję zamykając biznes w roku 2015 z powodu złego stanu zdrowia. Ponadto sąd stwierdził, że podatnik był rozsądny w powierzeniu spraw finansowych żonie, która była doświadczoną osobą w zakresie zarówno rozliczania płac jak i podatku QST. Sąd również zauważył, że podatnik natychmiast zamknął biznes z powodu zdrowia. Gdyby zwlekał z tą decyzją, wówczas sąd nie byłby skłonny uznać jego obrony. Jednak, o ile sąd nie miał problemu oddalić podatki za rok 2015, to jednak nie zrobił tego za rok 2014, ponieważ podatnik działał wtedy w biznesie. Choroba zaczęła się pod koniec roku 2014, stąd podatki za cały rok 2014 pozostały do zapłacenia.

Agencja przegrywa
19 pażdziernika 2021, sąd Tax Court of Canada (Wang vs. HMQ 2019-2157 (GST )I) zadecydował w ciekawej sprawie, podatnika , który kupił i sprzedał kondominium i został potraktowany brutalnie przez agencję jako budowlaniec czyli builder i został obciążony podatkiem HST od ceny sprzedaży.
A oto historia transakcji:
Listopad 2007 – podatnik zawarł umową kupna kondominium, które było w trakcie budowy;
Grudzień 2010 – podatnik poznał osobę ze Stanów i zacząl bliską relację;
Maj 2011 – podatnik zaczął mieszkać w nieruchomości;
Grudzień 2011 – podatnik otrzymał tytuł własności;
Początek 2012 – podatnik zrobiła plany połączenia się z narzeczonym w Stanach;
Kwiecień 2012 – podatnik wystawiła kondo na sprzedaż;
Czerwiec 2012- kondo zostało sprzedane;
Grudzień 2012 – wyjazd do Stanów; zamieszkanie u rodziny od czerwca do grudnia 2012;
2013 – ślub z narzeczonym.

Podatnik wygrywa
Ogólnie mówiąc osoba indywidualna nie jest klasyfikowana jako budowlaniec chyba, że nabędzie nieruchomość lub ją zbuduje i sprzeda w ramach biznesu lub „adventure of the trade”. Sąd rozpatrując sprawę wziął po uwagę następujące fakty:
(i) charakter nieruchomości nie jest czynnikiem decydującym, ponieważ nabycie nieruchomości może nastąpić w celu zamieszkania, wynajmowania lub szybkiej sprzedaży z zyskiem (flip);
(ii) okres posiadania powinien być mierzony od daty podpisania umowy kupna, a nie od późniejszej daty kiedy nastąpił transfer własności, tak jak tego chciała agencja, i okres pięciu lat nie był szczególnie krótkim okresem;
(iii) podatnik nie skorzystał z okazji, aby przepisać jej prawo do własności przed zamknięciem transakcji;
(iv) podatnik nie wykonał podobnej transakcji w przeciągu 5 lat;
(v) zakup nieruchomości był finansowany przez tradycyjny pięcioletni okres spłat;
(vI) brak było ewidencji, że podatnik wykonał dodatkowe prace, aby polepszyć cenę przedaży;
(vii) okoliczności sprzedaży było spowodowane trzyletnią relacją z przyszłym mężem, która zakończyła się ślubem i emigracją do Stanów po następnych dwóch latach.
Te fakty nie wskazują , że motywem zakupu była szybka sprzedaż w momencie jak umowa została podpisana w roku 2007. Sekwencja wydarzeń, zwłaszcza małżeństwo i emigracja do Stanów były decydującymi czynikami na korzyść podatnika. Podatnik nie był budowlańcem i agencja dostała polecenie, aby anulować HST assessement.
Piotr Z. Chwalisz
M.Sc. TEP
905 821-1888
647 648-6363