Choroba wrzodowa cz.2
Choroba wrzodowa cz.2
Dokończenie z poprzedniego artykułu.
Trzeba nieustannie pamiętać, że większość wczesnych raków żołądka występuje w postaci wrzodowej lub co najmniej depresyjnej, a nie uwypuklonej ponad powierzchnię błony śluzowej. Należałoby dążyć do tego, aby każdy przypadek definitywnego wrzodu żołądka był endoskopowany z pobraniem wycinków do badania histologicznego. Zastrzeżenia te nie odnoszą się do wrzodów opuszki dwunastnicy, który praktycznie nigdy nie jest rakowy.
Choroba wrzodowa może prowadzić do groźnych dla życia powikłań, jakimi są krwotok i przedziurawienie, czyli perforacja wrzodu. Każde z tych powikłań występuje nagle i niekiedy jest pierwszym sygnałem choroby. Objawami krwotoku są: nagłe zasłabnięcie, krwawe lub fusowate wymioty, smoliste stolce oraz bladość skóry. Perforacja zdarza się prawie wyłącznie w owrzodzeniach dwunastnicy. Zarówno perforacja, jak i krwotok wymagają natychmiastowej interwencji lekarza w szpitalu. Innym powikłaniem choroby wrzodowej jest zwężenie odźwiernika utrudniające przechodzenie zawartości żołądka do jelita cienkiego. Objawami zwężenia są obfite wymioty zawierające nie strawione resztki pokarmu spożytego poprzedniego dnia oraz postępujące chudnięcie.
Bardzo ważnym elementem jest zapobieganie chorobie wrzodowej. Profilaktyka powinna polegać głównie na znajomości czynników sprzyjających powstawaniu choroby wrzodowej i możliwie w jak największym stopniu ich eliminowaniu. Dlatego też leczenie również powinno być logiczną konsekwencją naszych wiadomości i koncepcji o patogenezie choroby. Jego zasadą ma być przeciwdziałanie czynnikom wrzodotwórczym. Znajduje to wyraz przede wszystkim w diecie którą nazywamy oszczędzającą. Zabrania się więc pokarmów sokopędnych; kawy prawdziwej, alkoholu, rosołu i wyciągów mięsnych, przypraw i potraw smażonych.
Nie należy też żołądka narażać na rozciąganie dużą ilością na raz wprowadzanego pokarmu, gdyż jest to mechaniczny bodziec wydzielniczy. Z tą myślą na początku leczenia zaleca się nawet rozdrabnianie i papkowatą konsystencję pokarmów. Częste podawanie niewielkich posiłków ma na celu także i częste wiązanie kwasu żołądkowego. Osiąga się to najlepiej podając białka, np. mleko migdałowe lub kozie podawane np. co dwie godziny, może ono być uzupełnione śmietanką, jajami, sucharami. Nigdy nie należy chorego głodzić i nawet przy tej bardzo ograniczonej diecie może on przybierać na wadze. Nie należy też zapominać o dostawie witamin z pożywieniem.
W drugiej fazie leczenia, po około tygodniu powyższej diety można zacząć wprowadzać soki jarzynowe (marchew, kapusta, seler, szpinak, ogórek, avocado), prócz tego banany, łagodne jabłka, melon, cantelupe. Podawane jarzyny powinny być dobrze ugotowane bądź przyrządzone na parze i blendowane. Dobrze działa mieszanina zmielonego siemienia lnianego z mlekiem zsiadłym lub jogurtem. Wśród ziół stosowanych w chorobie wrzodowej należy wymienić napary z ciepłego rumianku na czczo, Aloe vera, Valerian, St.John’s wort, Slippery elm bark, White oak bark, Red raspberry, Goldenseal, Calamus, Comfrey, Licorice.
Jako środki osłaniające błonę śluzową żołądka stosuje się śluzy roślinne zawarte w siemieniu lnianym (kleik !), żywokoście, mchu islandzkim, podbiale lub psyllium.
Leczące działanie wykazuje także zawiesina glinki wulkanicznej (Bentonite clay), witamina C z bioflavonoidami, witaminy E, A oraz Evening primrose oil. Nie jest wskazane zażywanie chemicznych preparatów obniżających kwasowość treści żołądka, gdyż wiążąc kwas żołądkowy na zasadzie reakcji chemicznej, powodują one automatycznie zwiększoną jego produkcję.
Decydując się na naturalne, niekonwencjonalne leczenie choroby wrzodowej należy wziąć pod uwagę stosowanie zabiegów akupunktury, które na tym polu są bardzo skuteczne .
Podana wyżej kuracja w identycznych i podobnych zestawieniach jest rutynowo stosowana w Klinice Regeneracji Naturalnej z bardzo dobrymi rezultatami.
Bardzo ważnym jest używanie właściwej formulacji preparatów oraz oryginalnego ich pochodzenia. Przykładowo podam, że lecząca dawka czystej kory Una de Gato wynosi od 20 gramów dziennie, podobnie wygląda sprawa z naparami ziół oczyszczających (mieszanina od 4 do 7 składników) – codziennie, trzy razy wypity napar z minimum 20 gramów ziół. Terapia powinna trwać od minimum trzech miesięcy wzwyż, zależnie od nasilenia objawów i przebiegu choroby. Efekt terapeutyczny może być uzyskany jedynie na drodze właściwego i pełnego nasycenia organizmu przyswajalnymi składnikami naturalnymi, zawartymi w ziołach, w postaci płynnego naparu.
Osoby zainteresowane powyższą tematyką zapraszam do konsultacji.
Tel. 416 804-3934
w Mississauga.
