Bitwa nad rzeką Chippawa (1812)

Bitwa nad rzeką Chippawa (1812)

Atak amerykańskiej piechoty nad rzeką Chippawa

Odbyła się 5 lipca 1812 roku. Wojska amerykańskie w sile 2 tysięcy, rozlokowane były wzdłuż rzeki Chippawa nieopodal Niagara Falls. Tego samego dnia dołączył do nich pułkownik Peter Porter, przyprowadzając kolejnych 1500 żołnierzy. Amerykańskie siły dostały się pod obstrzał indiańskich snajperów, znajdujących się w pobliskim lesie. Mimo, że istniało podejrzenie brytyjskiej zasadzki, Brown zdecydował się wysłać za rzekę ponad 500-osobowy pododdział, którego zadaniem było oczyszczenie lasu ze snajperów. Niewielki oddział indiański, dowodzony przez wodza Johna Nortona, rozpędzony przez Amerykanów, zbiegł na drugą stronę rzeki.

Schemat bitwy

Wiadomość o szczupłych siłach wroga (Norton nie wiedział o wzmocnieniu oddziału przez ludzi Portera) zachęciła brytyjskiego generała majora Phineasa Rialla do uderzenia przez zaskoczenie. Szybkim marszem brytyjski oddział zbliżył się do rzeki i przekroczył ją, nacierając na linie amerykańskie i niespodziewanie napotkawszy zacięty opór. Ku zaskoczeniu Brytyjczyków, Amerykanie nie walczyli niezorganizowaną kupą, lecz utrzymali zwarty szyk. Po krótkiej wymianie ognia doszło do walki na bagnety. W tym momencie do akcji wkroczył oddział Portera ukryty w lesie, z którego wcześniej przepędzono Indian, uderzając w Brytyjczyków z flanki.

Riall widząc nadchodzącą klęskę zarządził odwrót, pozostawiając na polu walki 200 zabitych i 360 rannych. Straty amerykańskie w tej bitwie były znacznie niższe – 61 zabitych. Mimo, że bitwa zakończyła się amerykańskim zwycięstwem, nie zmieniła ogólnego położenia strategicznego obu stron. Obszar po wschodniej stronie rzeki pozostał pod brytyjską kontrolą. Nie powiodły się jednak brytyjskie plany pokonania przeciwnika.