Bitwa pod Lundy’s Lane (1814)

Bitwa pod Lundy’s Lane (1814)

Bitwa pod Lundy's Lane

Kolejne odsłona tzw. wojny brytyjsko-amerykańskiej 1812 roku, która odbyła się w trzecim roku tej wojny i ostatnia na terenie (dzisiejszej) Kanady.

25 lipca 1814 pod miastem Niagara oddział amerykański o liczbie 2000 żołnierzy zaatakował dobrze przygotowany do walki i uzbrojony w artylerię równie liczebny oddział brytyjski. Brytyjczycy liczyli na swoją przewagę ognia i ogólną przewagę taktyczną. Amerykanie zaatakowali baterię artylerii. Doznając ciężkich strat zdobyli szaniec późnym popołudniem. Bitwa przeciągnęła się do zmroku. Zapadające ciemności i dymy od wystrzałów pokrywające pole walki znacznie ograniczyły widoczność, tak że wielu żołnierzy po obu stronach zginęło od własnego ognia.

Bitwa zakończyła się około północy, kiedy to obie strony zdecydowały się wycofać z pola bitwy. Amerykanie odeszli w stronę Fortu Erie paląc za sobą mosty by utrudnić ewentualny brytyjski pościg. Po drodze rozbili niewielki oddział brytyjski broniący im dostępu do fortu.

Bitwa pod Lundy’s Lane była najbardziej krwawą bitwą wojny brytyjsko-amerykańskiej. Do tego dnia pozostaje najbardziej krwawą bitwą na terytorium Kanady.

Obie strony straciły około 45% swych sił czyli po ok. 870 żołnierzy. Bitwa uznawana jest za nierozegraną, choć obie strony ogłosiły swoje zwycięstwo. Bitwa ta jednak zakończyła amerykańskie próby zajęcia Kanady. Od tego momentu wojna toczyła się wyłącznie na terenie USA – o czym za tydzień.