Wygórowane oczekiwania, ciąg dalszy

Wygórowane oczekiwania, ciąg dalszy

Z ostatnich badań nad szczęściem wynika, że podobno nie ma tak zlych warunków, w których człowiek nie mógłby czuć się szczęśliwy i nie ma tak dobrych, w których musiałby czuć się szczęśliwy. Prowadzone od lat dziewięćdziesiatych badania Komitetu Badań Naukowych (Czapiński, Psychologia szczęścia) ujawniły, że Polacy w odróżnieniu od Niemców,  Anglików, Amerykanów czy Australijczyków  oraz pozostałej cywilizowanej reszty świata czują się i oceniają swoje życie wedle, iluzorycznie uznawanych za konieczne, warunków życia. Wedlug nich (siedmiokrotnie więcej niż w innych krajach) miarą dobrostanu są dochody, wyksztalcenie i stan cywilny. Natomiast najsilniejszym czynnikiem negatywnym jest wiek. Liczba przeżytych lat  (trzydziestokrotnie wiecej niz w innych krajach zachodnich) decyduje o natężeniu symptomów depresji.  Dotyczy to także, choć w nieco mniejszym stopniu, Polaków mieszkających za granicą.
Pora to zmienić i spojrzeć na siebie trochę wnikliwiej. Pora obalić przywiązanie do mitu koniecznych warunków szczęścia.  Jeśli bedziemy porównywać się z atrybutami zewnętrznymi, to będziemy coraz bardziej nieszczęśliwi, gdyż zróznicowanie społeczeństwa jest coraz głębsze. W końcu ludzie zaradni, zadowoleni i odporni na wszystko, co życie może przynieść, niekoniecznie odnoszą sukcesy ekonomiczne. Natomiast często ci, którzy tak gonią za sukcesem finansowym przeżywają większe  „huśtawki emocjonalne”, stres, wypalenie zawodowe i  niszczą swoje zdrowie fizyczne i psychiczne.
Należy się rozwijać i doskonalić tak, aby nie zagubić się w tym, co tworzymy i aby „owoce, jak pisze RajPersaud , rozwoju cywilizacyjnego nas nie zmiękczyły, nie zawiodły i nie okaleczyły”. Nie oceniajmy się porównując siebie z innymi, a przede wszystkim nie mylmy wyników rzeczywistych z wymarzonymi, Niepożądane jest także częste debatowanie nad tym, co mogloby być. W psychologii nazywa się to myślenie alternatywne (counterfactual thinking).
Ćwiczenie # 1
Napisz Twoje negatywne myśli i zaznacz , jaki jest to rodzaj myślenia zniekształconego. Poszukaj dowodów na to, że była to obiektywna prawda. Sprawdź, czy szyko nie skrytykowałaś/ skrytykowałeś siebie. Oddziel zachowanie od emocji. Teraz napisz 3 -5 zdań pozytywnych na każdą negatywną myśl.
Ćwiczenie # 2
Nasze obiektywne osiągnięcia, nawet te najmniejsze nie powinny liczyć się mniej, niż nasze subiektywne postrzeganie.
Wypisz na kartce wszystkie swoje osiągnięcia, nawet to, że umiesz czytać i pisać. Na co dzień nie pamiętamy wielu chwil, kiedy w przeszłości zmagalismy sie z przeciwnościami losu czy problemami, a w końcu sobie jakoś poradziliśmy.
Ćwiczenie # 3
Przypomnij sobie trzy (3) sytuacje, kiedy emocje przysłoniły Ci realia i oceniłaś/oceniłes błednie siebie, innych lub sytuację.
Czy przynałaś/przyznałeś się do błędu, czy też szukałaś/szukałeś argumentów wybielających swój błąd?
To ludzkie, że zmajdujemy się pod wpływem wielu pułapek percepcji. Zawsze widzimy zwykle to, co jest tuż przed naszymi oczami, duże i to przyciaga nasza uwagę (ktoś wysoki, czy osoba z nadmierna tuszą, kolor czerwony, ruch).  Mając tę świadomość, zwracajmy częściej uwagę na  zgodność naszych uczuć i interpretacji z rzeczywistością, z tym co się dzieje w naszym wnętrzu i światem na zewnątrz. I patrzmy uważnie, aby nie widzieć tego, czego byśmy sobie życzyli.
Ludzie szczęśliwi akceptują rzeczywistość taką, jak ona jest, nawet jeśli to jest nie zawsze przyjemne, a ich postawą jest poszukiwanie najefektywniejszych rozwiązań. Te osoby nie uciekają od problemu w nierealny optymizm, czy poprzez udawanie, że problemu nie ma albo że sam się rozwiąże lecz skupiają się na wszystkich swoich kompetencjach, analizują rzeczywistość , a czasem nawet proszą o pomoc. Ludzie szczęśliwi Iluzje trzymaja pod kontrolą.
Wysokie oczekiwania mogą mieć pozytywny wpływ, niemniej poprzeczka nie powinna być za wysoka, gdyż każde potknięcie się łatwo przywoła krytykę siebie. Wtedy postrzegamy siebie negatywnie, jako czlowieka słabego, niekompetentnego i odczuwamy  z tego powodu ból.
Nie pomaga także zrzucanie winy na innych i nie wystarczy identyfikacja problemów. Zatem co pomaga?
Uważam, że w korygowaniu naszych oczekiwań i w podnesieniu poziomu szczęścia na pewno pomaga tak ważna kompetencja inteligencji emocjonalnej jaką jest współczucie, współczucie dla siebie i dla innych, gdyż wszyscy czasami potrzebujemy wsparcia, przewodnictwa, instrukcji i porad.