Choroba wrzodowa cz. 2

Choroba wrzodowa cz. 2

Choroba wrzodowa żołądka jest schorzeniem ogólnoustrojowym, które w krajach cywilizowanych dotyczy około 10% całej populacji.

Dokończenie z poprzedniego odcinka.
Choroba wrzodowa może prowadzić do groźnych dla życia powikłań, jakimi są krwotok i przedziurawienie, czyli perforacja wrzodu. Każde z tych powikłań występuje nagle i niekiedy jest pierwszym sygnałem choroby. Objawami krwotoku są: nagłe zasłabnięcie, krwawe lub fusowate wymioty, smoliste stolce oraz bladość skóry. Perforacja zdarza się prawie wyłącznie w owrzodzeniach dwunastnicy.

Zarówno perforacja, jak i krwotok wymagają natychmiastowej interwencji lekarza w szpitalu. Innym powikłaniem choroby wrzodowej jest zwężenie odźwiernika utrudniające przechodzenie zawartości żołądka do jelita cienkiego. Objawami zwężenia są obfite wymioty zawierające nie strawione resztki pokarmu spożytego poprzedniego dnia oraz postępujące chudnięcie.
Bardzo ważnym elementem jest zapobieganie chorobie wrzodowej.

Profilaktyka powinna polegać głównie na znajomości czynników sprzyjających powstawaniu choroby wrzodowej i możliwie w jak największym stopniu ich eliminowaniu. Dlatego też leczenie również powinno być logiczną konsekwencją naszych wiadomości i koncepcji o patogenezie choroby. Jego zasadą ma być przeciwdziałanie czynnikom wrzodotwórczym. Znajduje to wyraz przede wszystkim w diecie którą nazywamy oszczędzającą.

Zabrania się więc pokarmów sokopędnych; kawy prawdziwej, alkoholu, rosołu i wyciągów mięsnych, przypraw i potraw smażonych. Nie należy też żołądka narażać na rozciąganie dużą ilością na raz wprowadzanego pokarmu, gdyż jest to mechaniczny bodziec wydzielniczy. Z tą myślą na początku leczenia zaleca się nawet rozdrabnianie i papkowatą konsystencję pokarmów. Częste podawanie niewielkich posiłków ma na celu także i częste wiązanie kwasu żołądkowego. Osiąga się to najlepiej podając białka, np. mleko migdałowe lub kozie podawane np. co dwie godziny, może ono być uzupełnione śmietanką, jajami, sucharami.

Nigdy nie należy chorego głodzić i nawet przy tej bardzo ograniczonej diecie może on przybierać na wadze. Nie należy też zapominać o dostawie witamin z pożywieniem. W drugiej fazie leczenia, po około tygodniu powyższej diety można zacząć wprowadzać soki jarzynowe (marchew, kapusta, seler, szpinak, ogórek, avocado), prócz tego banany, łagodne jabłka, melon, cantelupe. Podawane jarzyny powinny być dobrze ugotowane bądź przyrządzone na parze i blendowane. Dobrze działa mieszanina zmielonego siemienia lnianego z mlekiem zsiadłym lub jogurtem. Wśród ziół stosowanych w chorobie wrzodowej należy wymienić napary z ciepłego rumianku na czczo, Aloe vera, Valerian, St.John’s wort, Slippery elm bark, White oak bark, Red raspberry, Goldenseal, Calamus, Comfrey, Licorice.

Jako środki osłaniające błonę śluzową żołądka stosuje się śluzy roślinne zawarte w siemieniu lnianym (kleik !), żywokoście, mech islandzki, podbiale lub psyllium.
Leczące działanie wykazuje także zawiesina glinki wulkanicznej (Bentonite clay), witamina C z bioflavonoidami, witaminy E, A oraz Evening primrose oil. Nie jest wskazane zażywanie chemicznych preparatów obniżających kwasowość treści żołądka, gdyż wiążąc kwas żołądkowy na zasadzie reakcji chemicznej, powodują one automatycznie zwiększoną jego produkcję.

Decydując się na naturalne, niekonwencjonalne leczenie choroby wrzodowej należy wziąć pod uwagę stosowanie zabiegów akupunktury, które na tym polu są bardzo skuteczne .
Podana wyżej kuracja w identycznych i podobnych zestawieniach jest rutynowo stosowana w Klinice Regeneracji Naturalnej z bardzo dobrymi rezultatami.
Osoby zainteresowane powyższą tematyką zapraszam do konsultacji,
Tel. 416 804-3934
w Mississauga.

Dr. T. Szczesny Andrews, Ph.D. studiował nauki medyczne w Polsce. Specjalizuje się od ponad 30 lat w Tradycyjnej Chińskiej Medycynie, której tajniki zgłębiał w czasie kolejnych lat pracy w Afryce, Chinach i Korei. Stosuje również sprawdzone i naukowo udokumentowane metody Dietetycznej Korekty Żywienia, pracował naukowo na Uniwersytetach w Warszawie i Montrealu. Jest autorem wielu prac naukowych.