Legenda kina Alain Delon zmarł w wieku 88 lat.

Aktor był gwiazdą złotej ery kina francuskiego, znanym z ekranowej roli twardziela w takich hitach jak Samuraj i Borsalino.

„Odszedł spokojnie w swoim domu w Douchy, w otoczeniu trójki dzieci i rodziny” – wynika z oświadczenia przesłanego agencji prasowej AFP, w którym dodano, że rodzina poprosiła o prywatność.

Delon w ostatnich latach był w złym stanie zdrowia i mieszkał praktycznie w odosobnieniu w swojej rezydencji, zbudowanej na zalesionej posiadłości 120 kilometrów na południowy wschód od Paryża.

W 2019 roku doznał udaru mózgu i zmagał się z kolejną poważną chorobą. Właśnie w tym roku, kiedy otrzymał honorową Złotą Palmę na festiwalu w Cannes, wygłosił emocjonalne przemówienie, w którym zdawał się żegnać z kinem.

Opisywany w swoich czasach jako najpiękniejszy mężczyzna kina, Delon zagrał w takich hitach z lat 60., jak Lampart oraz Rocco i jego bracia .

Dzięki tym dwóm filmom włoskiego reżysera Luchino Viscontiego aktor zyskał sławę, a jego uroda i magnetyzm fascynowały od tamtej pory największych reżyserów.

Do najważniejszych wydarzeń należy także thriller erotyczny „La Piscine” („Basen”) z 1969 r., w którym Delon współpracował ze swoją prawdziwą kochanką Romy Schneider w zmysłowej sadze o zazdrości i uwodzeniu, której akcja rozgrywa się na Riwierze Francuskiej.

Dla Francuzów Delon jest wielką fauve (wielką bestią) kina, który urzekał i uwodził Europę, niezależnie od tego, czy grał mordercę, bandytę, czy płatnego zabójcę.

Tylko jeden Cezar

Jego twarz, wygląd i gesty urzekły reżyserów tak zwanych „Trzydziestu chwalebnych lat”, zarówno we Francji, jak i we Włoszech (Clément, Visconti, Antonioni, Melville, Losey itp.)

Począwszy od lat 90. jego występy w filmach stały się rzadkością, ale nadal pojawiał się w felietonach celebrytów.

Przez dziesięciolecia francuskie media śledziły tajniki jego bogatej kariery i równie bogatego życia miłosnego za pośrednictwem „Paris-Match” i innych magazynów plotkarskich.

Choć w sumie w swojej karierze zagrał w ponad 90 filmach, z których wiele stało się ikonami, Cezara – nagrody przyznawanej przez Francuską Akademię Filmową – zdobył dopiero w 1985 roku za „Naszą historię” Bertranda Bliera.

W oświadczeniu rodzina aktora napisała: „Alain Fabien, Anouchka, Anthony i (ich pies) Loubo z głębokim smutkiem ogłaszają śmierć ojca”.

„Rodzina prosi o poszanowanie jej prywatności w tym niezwykle bolesnym czasie żałoby” – dodaje.

Paryska gazeta LeMonde nazwała Delona „legendą kina”, a „Liberation” określiła go jako „symbol ponurej męskości, aktora o szalonej charyzmie”.

Niedawno we Francji na pierwszych stronach gazet napisano o rozpadzie jego rodziny z powodu nieporozumień trójki dzieci w sprawie leczenia.

Różne kontrowersje

Delon kilkakrotnie wywoływał kontrowersje poza sceną. Zwłaszcza, gdy wyraził ubolewanie z powodu zniesienia kary śmierci, a innym razem wypowiadając się lekceważąco na temat małżeństw homoseksualnych, które zostały zalegalizowane we Francji w 2013 roku.

Publicznie bronił skrajnie prawicowego Frontu Narodowego i zadzwonił do jego założyciela, Jeana-Marie Le Pena, starego przyjaciela, aby pogratulować mu dobrych wyników partii w wyborach lokalnych w 2014 roku.

W wywiadzie ze stycznia 2018 roku Delon powiedział Paris Match, że ma dość współczesnego życia i przygotował dla siebie kaplicę i grobowiec na terenie swojego domu pod Genewą, a także dla swojego owczarka belgijskiego o imieniu Loubo.

Urodzony na przedmieściach Paryża w 1935 roku, w wieku czterech lat trafił do rodziny zastępczej, gdy jego rodzice się rozwiedli.

Kiedy byłem dzieckiem, byłem zbuntowanym nieobecnym. Wstąpił do marynarki wojennej i brał udział w akcjach w Indochinach, ale stanął przed sądem wojskowym za kradzież jeepa.

Po powrocie do Paryża pod koniec lat 50. żył wśród prostytutek i gangsterów, a jego niebieskie oczy i imponująca sylwetka zaprowadziły go do świata kina.

„Miałem wiele do czynienia z przestępczością zorganizowaną, nawet jej dotykałem” – wyznał w 2021 roku.

Burzliwe życie

Zadebiutował w 1957 roku w filmie „Quand la femme s’en mele”, gdzie grał u boku wielkich gwiazd tamtych czasów: Edwige Feuillère, Jeana Servaisa i Bernarda Bliera.

Delon przy wielu okazjach deklarował, że „motywację do bycia tym, kim był” otrzymał od kobiet. Najpierw długi romans z aktorką Romy Schneider, potem z Nathalie Delon, którą poślubił w 1964 r. – co było jego jedynym małżeństwem – a także z Mireille Darc, jego partnerką przez 15 lat, i holenderską modelką Rosalie Van Breemen.

Był miłośnikiem sztuki i wielkim kolekcjonerem obrazów, win i broni.

„Bohater musi zawsze wiedzieć, jak umrzeć” – aktor powiedział Le Monde w 2018 roku. „Uwielbiałem umierać [w filmach], ponieważ jest to punkt końcowy”.