Rak jelita grubego
Rak jelita grubego
Już wielokrotnie na łamach polonijnych mediów pisałem na temat chorób nowotworowych, ich klasycznego, współczesną medycyną leczenia oraz wielu różnych alternatyw leczenia nowotworów za pomocą środków naturalnych.
Zapotrzebowanie na radykalną, skuteczną metodę leczenia choroby nowotworowej jest wciąż olbrzymie, niemniej należy pamiętać, że nie rokuje się w najbliższym czasie uzyskania takiego sukcesu. Nowotwory są wciąż w czołówce najczęstszych i najbardziej trudnych do wyleczenia chorób współczesnych czasów.
Dzisiejszym artykułem chciałbym spełnić prośbę wielu Czytelników, którzy zapytywali i prosili o wyjaśnienie szczegółów raka jelita grubego i okrężnicy.
Jelito grube (okrężnica) i odbytnica są końcowymi częściami układu pokarmowego człowieka. W głównej mierze są odpowiedzialne za wchłanianie wody i formowanie stolca. Schematycznie można je opisać jako „rurę” długości około 150 cm – jelito grube oraz 20 cm – odbytnica. Rak jelita grubego i odbytnicy jest jednym z najczęściej występujących nowotworów złośliwych, zarówno u kobiet jak i u mężczyzn, w szczególności u tych powyżej 50 roku życia. Nowotworzenie to powstawanie w sposób niekontrolowany nowych komórek, których nie powinno być w danym miejscu i są tam niepotrzebne. Te nadliczbowe komórki to nowotwory, które mogą być łagodne lub złośliwe. Nowotwory łagodne (niezłośliwe) cechują się tym, że ich komórki są podobne do tych , które normalnie występują w narządzie, mają torebkę, więc nie szerzą się do innych narządów i najczęściej nie dają przerzutów. W niektórych przypadkach nieleczonych nowotworów łagodnych możliwe jest przejście w formę złośliwą.
Cechy nowotworów złośliwych opisywałem już wielokrotnie, więc zapewne są one wszystkim znane. Należy też pamiętać, że nie każdy nowotwór jest rakiem, a jedynie nowotwory złośliwe pochodzenia nabłonkowego można określać tym terminem.
Niestety nadal nie są znane bezpośrednie przyczyny występowania raka jelita grubego, aczkolwiek badania naukowe od wielu lat pozwoliły wyróżnić następujące czynniki ryzyka. Zalicza się do nich:
1. Wiek, rak jelita grubego raczej występuje u osób powyżej 50 r.ż., ale może zdarzyć się u osoby młodszej.
2. Dieta, obecnie uważa się, że dieta wysokokaloryczna, bogata w tłuszcze oraz ubogo resztkowa (z małą zawartością błonnika zwiększa ryzyko zachorowania).
3. Polipy, łagodne zmiany nowotworowe, wyrastające ze ściany jelita, określane mianem polipów, również zwiększają ryzyko zachorowania. Polipowatość rodzinna, rzadko występująca choroba dziedziczna, w której polipy występują w liczbie setek lub tysięcy prawie zawsze prowadzi do raka. Trzeba pamiętać, że nie każdy polip prowadzi do raka, ale każdy rak zaczyna się od polipa.
4. Inne choroby towarzyszące. Badania naukowe mówią o tym, że kobiety, u których rozpoznano raka piersi, macicy lub jajników są bardziej narażone na wystąpienie raka jelita grubego.
5. Wywiad rodzinny, krewni pierwszego stopnia (rodzice, rodzeństwo, dzieci) osoby chorej na raka jelita grubego są bardziej narażeni na zachorowanie, a niebezpieczeństwo wzrasta wraz z liczbą krewnych z pozytywnym rozpoznaniem.
6. Wrzodziejące zapalenie jelita grubego, które należy do tzw. zapalnych chorób jelita grubego, podnosi szanse zachorowania na raka jelita grubego.
7. Inne. W wielu badaniach naukowych analizuje się zależność między występowaniem raka jelita grubego, a spożywaniem przetworzonych pokarmów, środków konserwujących, podłożem bakteryjnym, czy barwnikami.
Należy pamiętać, że stwierdzenie jednego lub więcej z powyższych czynników nie jest równoznaczne z wystąpieniem raka, jedynie zwiększa ryzyko zachorowania i zwiększona „czujność” powinna być zachowana.
Badania naukowe mówią, że rak jelita grubego bardzo często wywodzi się z łagodnych polipów, w związku z czym wykrycie i usunięcie może zapobiec powstaniu raka. Dieta bogata w błonnik zmniejsza ryzyko zachorowania.
Najczęstsze objawy to: zmiana w regularności oddawania stolca, biegunka, zatwardzenie, uczucie niepełnego wypróżnienia, krew w stolcu, zarówno jasno czerwona jak i bardzo ciemna, wąskie, („ołówkowate”) stolce, uczucie pełności, ból brzucha, utrata wagi bez ważnej przyczyny, uczucie ciągłego zmęczenia, wymioty.
Powyższe objawy mogą być spowodowane rakiem jelita grubego, ale także innej poważnej choroby, po poradę zatem należy udać się do lekarza. W celu potwierdzenia rozpoznania, najczęściej wykonuje się jedno lub więcej z poniższych badań: badanie per rectum, badanie stolca na krew utajoną, sigmoidoskopia, kolonoskopia, enterokliza, TK, MRI.
Rozróżnia się cztery stadia choroby wg. klasyfikacji Dukesa: stopień A – zmiana ograniczona tylko do ściany jelita lub odbytnicy, stopień B – zmiana szerzy się poza ścianę, ale nie do węzłów chłonnych, stopień C – przerzuty występują w okolicznych węzłach chłonnych, stopień D – odległe przerzuty np. w wątrobie lub/i w płucach.
Klasyczne postępowanie medycyny zachodniej jest leczeniem objawowym, ma na celu usunięcie zmiany chorobowej. Leczenie operacyjne polega na usunięciu chorej tkanki wraz z dużym marginesem zdrowej tkanki oraz węzłami chłonnymi.
Chemioterapia jest to zastosowanie leków, które mają na celu zniszczenie komórek rakowych, ten sposób leczenia stosuje się wraz z leczeniem operacyjnym, by zniszczyć pozostałe komórki nowotworowe.
Chemioterapia powoduje rozległe i ciężkie skutki uboczne, i o jej „przydatności” w leczeniu nowotworów pisałem kilka tygodni temu. Radioterapia, wykorzystuje promieniowanie o dużej energii w celu zniszczenia komórek rakowych oraz zapobieżenia dalszym podziałom. Może być użyta przed operacją w celu zmniejszenia rozmiarów raka lub po zabiegu, by zniszczyć pozostałe komórki nowotworowe, a w zaawansowanej chorobie w celu złagodzenia objawów. Może być dwojakiego rodzaju: zewnętrzna i wewnętrzna, czyli brachyterapia (mały pojemnik z radioaktywnym materiałem jest umieszczony blisko nowotworu).
Immunoterapia wykorzystuje ludzki układ odpornościowy w celu zwalczenia nowotworu, ma za zadanie pobudzić i wzmocnić naturalne siły organizmu do radzenia sobie z komórkami nowotworowymi. W tym to sposobie leczenia nowotworów metody i techniki Medycyny Naturalnej są zbliżone do postępowania Medycyny Klasycznej.
Efekty uboczne leczenia występują zawsze i tak przy leczeniu operacyjnym: krótkotrwały ból w miejscu operacji, może wystąpić czasowe zatwardzenie lub biegunka, chemioterapia – ma za zadanie zniszczyć chore komórki, ale także ma negatywny wpływ na zdrowe. Powoduje mutację zdrowych komórek, a to prowadzi często do szybkiego rozprzestrzeniania się choroby. Radioterapia – częstym efektem jej stosowania jest ciągłe zmęczenie, biegunki, brak łaknienia, problemy z oddawaniem moczu. Przy immunoterapii, zastosowanej dożylnie w ramach Medycyny Klasycznej, działanie niepożądane zależy od zastosowanego leku, ale dość często objawy są grypo podobne (dreszcze, gorączka, mdłości).
Osoby zainteresowane powyższą tematyką zapraszam do konsultacji. Tel. 416 804-3934 w Mississauga.
Dr. T. Szczesny Andrews, Ph.D. studiował nauki medyczne w Polsce. Specjalizuje się od ponad 30 lat w Tradycyjnej Chińskiej Medycynie, której tajniki zgłębiał w czasie kolejnych lat pracy w Afryce, Chinach i Korei. Stosuje również sprawdzone i naukowo udokumentowane metody Dietetycznej Korekty Żywienia, pracował naukowo na Uniwersytetach w Warszawie i Montrealu. Jest autorem wielu prac naukowych.
