Bohdan Jan Ejbich

Bohdan Jan Ejbich

Były pułkownik lotnictwa, pilot bombowy, inżynier, literat, bohaterski bojownik o wolną Polskę, emigracyjny działacz społeczny.

Urodził sie 22 października 1916 roku w rosyjskim Saratowie w patriotycznej rodzinie Jana Ejbicha, podpułkownika Wojska Polskiego. Maturzysta Gimnazjum o.o Marianów na Bielanach, rok spędził na wydziale matematyczno-przyrodniczym Uniwersytetu Warszawskiego, a następnie został absolwentem Szkoły Podchorążych lotnictwa.

W kampanii wrześniowej Ejbich służył w randze podporucznika w rzucie technicznym pierwszego pułku lotniczego. Internowany w rumuńskiej Corabii nad Dunajem poprzez Liban dostał się do Marsylii  i Polskich Sił Powietrznych we Francji. W obozie w Auschwitz Niemcy mordują mu ojca i brata.

Po klęsce Francji służył w Anglii, gdzie został przydzielony jako pilot-rezydent do baz lotniczych szkolących personel powietrzny w bazach RAF-u: Castle Kennedy i Mona.  W 1943 roku został przydzielony do 304 dywizjonu bombowego Ziemi  Śląskiej im. Księcia Jóżefa Poniatowskiego jako pilot operacyjny z własną załogą. Po 44 lotach operacyjnych zakończył działania bojowe  w stopniu kapitana (Flight Lieutenant) i zostal odkomenderowany na wyższe studia politechniczne. Ukończył inżynierię elektryczną na Uniwersytecie Londyńskim, a następnie podjął pracę jako inżynier projektant urządzeń elektrycznych w firmie Westinghouse Brake and Signal.

Do Kanady przybył w roku 1952 i rozpocząl pracę na stanowisku inżyniera w przedsiębiorstwach Canadian General Electric, Reliance Electric oraz Federal Pioneer Electric.

Członek wielu organizacji polonijnych zrzeszonych w Kongresie Polonii Kanadyjskiej, w których pełnił wiele funkcji społecznych, m.in.:

– prezes Skrzydła 430 „Warszawa” Stowarzyszenia Lotników Polskich (1970),

– prezes Koła 20 SPK w Toronto (1971),

– prezes ZG SPK (1983-85),

– prezes KPK Okręg Toronto (1971-73),

– członek Zarządu Gminy Pierwszej ZNP w Kanadzie (w latach prezesury Józefa Lisa i Romana Kornatowskiego),

– wieloletni członek Dyrekcji Prasowej „Głosu Polskiego”,

– dyrektor Funduszu Wieczystego Milenium Polski Chrześcijańskiej (w latach prezesury Teodora Barankiewicza),

– prezes Funduszu Wieczystego Milenium (1999-2002).

Bohdan Ejbich przez szereg lat redagował w „Głosie Polskim” własne kolumny „Między nami” oraz „Pod kątem widzenia”, poruszając w ponad tysiącu felietonów sprawy polonijne na tle wydarzeń w starym kraju. Publikuje również reportaże okolicznościowe, których motywem bieżącym były niejednokrotnie wspomnienia lotników lub reminiscencje ze Lwowa.

W latach 1984-88 publikuje w torontońskim „Echu Tygodnia” ponad 150 felietonów i rozważań w cyklu zwanym „Faramuszki”.

Autor wielu książek wydanych w Kanadzie:

– Wspomnienia stalowego munduru (1977),

– W rozbitym szkle (1978),

– Kochanek siódmej wdowy (1981),

– Wytrwali do końca (1983),

– Kawalerowie przestworzy (1985),

– Gdzie niebo się kończy (1987, w Polsce 1999),

– Wiatr od Lwowa (1989),

– Fraszki, bajki oraz polonijne ballady (1990),

– Sława i popiół (1993),

– Lotniczy łut szczęścia (2004).

Większość z tych tytułów to zbeletryzowane lecz nadal prawdziwe wspomnienia, przygody i opowieści lotników z II wojny światowej, służących w polskich dywizjinach RAF-u na Zachodzie.

Odznaczenia polskie: Kawalerski Order Odrodzenia Polski, trzykrotnie nadany Krzyż Walecznych, Srebrny Krzyż Zasługi, trzykrotnie Medal Lotniczy, Krzyż Kampanii Wrześniowej, Krzyż Czynu Bojowego, cztery angielskie medale (za bitwę o Atlentyk, Defence Medal i War Medal), liczne wyróżnienia kombatanckie, dyplomy uznania za pracę społeczną w Kanadzie, Złota Odznaka KPK i wiele innych.

Prywatnie interesował się literaturą, historią lotnictwa i malarstwem.

Zmarł 17 grudnia 2013 roku w wieku 97 lat.