Por – nie tylko dla ubogich!
Por – nie tylko dla ubogich!
Por jest rośliną z rodziny czosnkowatych i pochodzi z Azji Mniejszej. Pierwsze wzmianki o tej roślinie pojawiły się już w Biblii.
Do Polski por dotarł wraz z królową Boną i dziś jest obok marchewki, selera i pietruszki popularnym składnikiem włoszczyzny. W Holandii uznawany jest za warzywo narodowe i jest jednym ze składników najpopularniejszej holenderskiej zupy z grochu, tzw. erwtensoep. Por z początku był pożywieniem ludzi ubogich, dopiero później, ze względu na swoje właściwości lecznicze, znalazł zastosowanie w medycynie naturalnej.
Por jest niskokaloryczny i obfituje w korzystny dla naszego zdrowia błonnik. Oprócz podstawowych składników znajdziemy w tym warzywie również witaminy A, C, E, K oraz witaminy z grupy B. Mikroelementy obecne w porze to wapń, potas, fosfor, żelazo, magnez, potas, sód, cynk. Por jest źródłem inuliny, naturalnego prebiotyku, który przyczynia się do wzrostu pożytecznych bakterii jelitowych, niezbędnych do prawidłowego funkcjonowania organizmu. Inulina ma także inne właściwości, m.in. obniża poziom glukozy i cholesterolu we krwi, a także ułatwia przyswajanie składników mineralnych. Por zawiera także związek o nazwie allicyna, dzięki któremu por, jak i cebula oraz czosnek posiadają specyficzny, drażniący zapach. Allicylina wpływa korzystnie na zmniejszenie ciśnienia tętniczego krwi, jak również zmniejsza stężenie trójglicerydów we krwi. Kardioprotekcyjne działanie wykazuje również kemferol, jeden z wielu flawonoidów występujących w porze. Zarówno jadalna część pora, jak i liście, które używane są do wywarów warzywnych, są źródłem kwasu foliowego. Witamina ta wspomaga utrzymanie homocysteiny na prawidłowym poziomie (wysoki poziom homocysteiny przyczynia się do powstawania chorób serca, nadciśnienia oraz udarów). Kwas foliowy jest szczególnie ważny w diecie kobiet ciężarnych, ponieważ zapewnia prawidłowy rozwój płodu. Por obfituje w polifenole, które istotne są w zwalczaniu wolnych rodników. Stosowanie miazgi z pora (biała część starta na tarce o małych oczkach) w postaci okładów przy chorobach reumatycznych powoduje rozszerzenie podskórnych naczyń krwionośnych, lepsze ukrwienie tkanek oraz zmniejszenie lub zniesienie bólu. Por polecany jest w diecie przy anemii, zwłaszcza w postaci sałatki skropionej cytryną dla lepszego wchłaniania się żelaza. Por polecany jest jako środek w kuracjach odtruwających m.in. niektórymi grzybami, związkami ołowiu, nieświeżym pokarmem. Ma działanie moczopędne i oczyszczające, a więc sprzyja usuwaniu zalegającej wody w organizmie. Por wykazuje działanie zasadotwórcze, dlatego by zmniejszyć zakwaszenie organizmu poleca się pić odwar z porów. Sprzyja on zmniejszaniu stanów zapalnych w chorobach takich, jak cukrzyca typu 2, reumatyczne zapalenie stawów oraz stany zapalne górnych dróg oddechowych. Bulion z porów stosowany jest w leczeniu kaca, podobno działa także jak afrodyzjak i zwiększa płodność u mężczyzn.
Przeciwskazaniami do jedzenia porów są takie dolegliwości, jak: wzdęcia, zgaga, wrzody, zaburzenia funkcji wątroby. Uważać powinny również kobiety w ciąży i kobiety karmiące. Por gotowany można wprowadzić do diety dziecka dopiero około 10. miesiąca życia.
Gotowany por może być też bazą do tart, zapiekanek i sosów. Aby por był łatwiej strawny, można go gotować, dusić lub przyprawić ziołami, które poprawiają trawienie, np. bazylią, majerankiem lub tymiankiem. Surowy dobrze komponuje się z surówkami i sałatami. Przed przygotowaniem można go sparzyć, wówczas ma mniej intensywny zapach, ale nie jest już tak chrupiący. Aby był chrupiący można go moczyć w zimnej wodzie. Por jest warzywem, które można jeść surowe, gotowane, pieczone, można mrozić i suszyć.
Krem z pora
- 20 g masła
- 1,5 pora
- 0,5 cebuli
- 170 g ziemniaków
- 400 ml bulionu
- 1 łyżka oliwy
Oczyszczone i umyte pory pokroić na plasterki. Ziemniaki i cebulę obrać i pokroić w kostkę. Tak przygotowane warzywa podsmażyć na maśle w garnku do zmięknięcia. Dolać bulion i gotować na wolnym ogniu, aż ziemniaki zmiękną. Doprawić i zmiksować. Można podawać z grzankami czosnkowymi.
CONCILIO
This page imported from Tygodnik Program