Leczenie ostrej rwy kulszowej (Sciatica)
Leczenie ostrej rwy kulszowej (Sciatica)
Pozycja pokazana na ilustracji jest wskazana dla pacjentów w średnim wieku, którzy mogą tolerować tą pozycje i cierpią na zwężenia przestrzeni międzykręgowej (spinal stenosis)
W przypadku chronicznych, intensywnych bólów pleców spowodowanych uszkodzeniem dysku pomocny jest profesjonalny stół do dekompresji kręgosłupa, gdzie siła rozciągania jest kontrolowana przez komputer, która dzięki sensorom zmienia się w zależności od napięcia mięśni. Jeśli pacjent odczuwa dyskomfort lub spazm, może przerwać sesję przez naciśniecie przełącznika bezpieczeństwa. Jak widać na zdjęciu możemy ustawić kąt nachylenia stołu, co pozwala na odciążenie głównie kręgów, w których doszło kompresji i uszkodzenia dysków.
Rwa kulszowa zazwyczaj wynika z ucisku na nerw kulszowy, najczęściej spowodowanego przepukliną dysku, zwężeniem kanału kręgowego lub innymi problemami strukturalnymi w odcinku lędźwiowym kręgosłupa.
W leczeniu ostrej rwy kulszowej pierwsza linia zazwyczaj opiera się na podejściu zachowawczym, które ma na celu złagodzenie bólu i stanu zapalnego oraz wsparcie naturalnego procesu zdrowienia. Najczęściej stosowane metody na tym etapie to:
Leki przeciwbólowe i przeciwzapalne – Niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ), takie jak ibuprofen czy naproksen, są zwykle pierwszym wyborem, bo redukują stan zapalny wokół nerwu i zmniejszają ból. W łagodniejszych przypadkach może wystarczyć paracetamol, choć działa tylko przeciwbólowo, bez efektu przeciwzapalnego.
Krótki odpoczynek – Zaleca się ograniczenie aktywności na 1-2 dni, ale nie dłuższe leżenie, bo zbyt długa bezczynność może spowolnić powrót do zdrowia i osłabić mięśnie wspierające kręgosłup.
Fizjoterapia lub ćwiczenia – Po opanowaniu najostrzejszego bólu (czasem nawet od razu, jeśli pacjent toleruje ruch) wprowadza się łagodne ćwiczenia rozciągające i wzmacniające, np. pod okiem fizjoterapeuty. Chodzi o poprawę ruchomości i odciążenie nerwu kulszowego.
Ciepło lub zimno – W pierwszych godzinach lub dniach po wystąpieniu objawów zimne okłady mogą pomóc zmniejszyć stan zapalny, a później ciepło rozluźnia mięśnie i poprawia krążenie, co wspiera regenerację.
To podejście jest rekomendowane przez większość wytycznych medycznych, np. tych opartych na badaniach klinicznych, jako skuteczne i bezpieczne na początek. Jeśli ból jest bardzo silny i nie ustępuje, lekarz może rozważyć krótkotrwałe podanie silniejszych leków (np. opioidów) lub skierować na dalszą diagnostykę (MRI,X-ray), by wykluczyć poważniejsze przyczyny, jak duża przepuklina wymagająca operacji.
Kiedy zaczynamy stosować stół do dekompresji?
Stół do dekompresji zwykle wprowadza się w leczeniu rwy kulszowej dopiero po ustąpieniu najostrzejszej fazy bólu i stanu zapalnego, czyli nie jako pierwszą linię, ale raczej jako element dalszej terapii, gdy podstawowe metody nie przynoszą wystarczającej ulgi lub gdy problem ma charakter przewlekły. Decyzja o jego zastosowaniu zależy od kilku czynników:
Stadium choroby – W ostrej fazie rwy kulszowej (pierwsze dni lub tygodnie), gdy dominuje silny ból i stan zapalny, dekompresja może być zbyt agresywna i potencjalnie nasilić objawy. Zwykle czeka się, aż stan zapalny się wyciszy – często po 1-2 tygodniach leczenia zachowawczego (leki, odpoczynek, lekkie ćwiczenia).
Przyczyna rwy – Jeśli ból wynika z ucisku nerwu przez przepuklinę dysku lub zwężenie kanału kręgowego, stół do dekompresji może być rozważany jako sposób na odciążenie struktur kręgosłupa. Jest to bardziej typowe w przypadkach podostrych (trwających kilka tygodni) lub przewlekłych, gdzie ból nie ustępuje samoistnie.
Reakcja na wcześniejsze leczenie – Jeśli leki przeciwzapalne, fizjoterapia czy inne metody nie dają poprawy po kilku tygodniach (np. 4-6 tygodni), lekarz lub fizjoterapeuta może zasugerować terapię dekompresyjną jako kolejną opcję przed rozważeniem zabiegów inwazyjnych, jak zastrzyki sterydowe czy operacja.
Brak przeciwwskazań – Stół do dekompresji nie jest dla każdego. Nie stosuje się go np. przy niestabilności kręgosłupa, zaawansowanej osteoporozie, ciąży czy świeżych urazach. Dlatego przed użyciem potrzebna jest ocena specjalisty, często z badaniem obrazowym (np. MRI).
W praktyce terapia dekompresyjna zaczyna się najczęściej w gabinecie fizjoterapeuty lub chiropraktyka po wstępnej diagnozie i ustaleniu, że pacjent może z niej bezpiecznie skorzystać – zazwyczaj kilka tygodni po debiucie objawów, jeśli ból staje się bardziej uporczywy, ale nie jest już w szczytowej fazie ostrej. Na przykład: jeśli po 2-3 tygodniach ibuprofen i ćwiczenia nie pomagają, a MRI pokazuje przepuklinę, specjalista może zaproponować kilka sesji na stole, by sprawdzić, czy to przyniesie ulgę.
Najlepiej spytać fizjoterapeutę, kiedy w Twoim przypadku mogłoby to mieć sens – znają Twój stan i historię. Myślisz o tym, bo ból się przeciąga?
Jeśli mają Państwo pytania z zakresu masażu leczniczego, fizjoterapii, chiropraktyki, akupunktury, naturopatii, osteopatii, wkładek leczniczych do butów, skarpet uciskowych, terapii w przypadku nie trzymania moczu oraz terapii bólów szczęki, proszę pisać pytania na email:
medmassagecanada@gmail.com
Tomasz Góralski RMT
Terapeuta masażu, Kanada.
(był lekarzem w Polsce)
Pomagamy pacjentom po 50-tce prowadzić aktywne życie i pozbyć się sztywności i bólu stawów, środków przeciwbólowych i częstych wizyt u lekarza. Jeśli odniosłeś obrażenia w wypadku samochodowym skontaktuj się z nami.
BEZPŁATNA konsultacja: 905-270-5553, lub email: emassagecanada@gmail.com
EUROPEAN MASSAGE & PHYSIOTHERAPY CENTER 1140 Burnhamthorpe Rd. W. Unit 123, Mississauga (przy Erindale Station Rd., na zachód od Mavis Rd.)
www.medmassage.com
Nasza klinika otrzymała Top Choice Awards w 2018, 2019, 2020, 2021, 2022, 2024.
